রাতি এহান তোর নাঙে কাৎকরলু
রাতি এহান মোর হিয়রগৎ বয়া থাক তি
মি য়াকরৌরি, মি লালসু
তোরে পাহুরিয়া বেলেয়া আহেসু ইমার লেইফামহান
রাতি এহান মোর লগে থাক
ইমাম রাতিহান টটরানির ঠারহান পেয়া নেই
মোর অকনেইহানে আজি দশা এহান
লেইপাক পুঙে কইল
ঔরে হিলর সরাহানর ঔপারে থায়া
মি হারপাওউরি, মোর দোষে , শিরাপ দিতারা তানু
আট্টিংগা হানাৎত পরের জ্বির মেইরিক
লেইপাকে মারা, এতা হাবি মোর অকনেইহানে অরতা
আজিকার রাতি এহান মোরে তি কালকর
আজি, রাতি এহান তোর নিঙে কাৎকরলু, তোর নাঙে
মেয়েকহাবি ছালি অ’যারগা
পাতাহান দলা ফেইচমহানর সাদে পরিয়া আসে।
ঔপেইকার ঠুনিংশ্বা?
মেয়েকর, না মর, মাতে নুয়েইলু।
নিংশিং অইলু, এসাদে করিয়া ইমারেও
ছালিগ অইতে দেহেসিলু বরণর মাদানে।
পিতৃলোকর আহির পানি বরণ অলয়া মাদানহান বাহি পরিল।
মি না কাদিয়া চেয়া আসিলু ইমারে।
মেয়েকর সাদে ইমারেও পুরেসিল জ্বিগই।
মরেতে কুনদিন পুরতৈ?
না দেহুরি আহিগত মিঙাল আহান
তর মেইথঙহান?
জারহান জবর অইলে কলকরিয়া দরিস
তর য়াহানর খুনুগী উবাকা মরে উম আহান দিতাই
তপ্তা নিংশ্বাগ তর গারীগ সকয়া যিতইগা সরারেলর গরেদে
সরারেল মাতলুতা লাসপেয়া
ফাম উহান কুরাং তি হারপাসত্ হবা করে
কলাথর মাল তর উরুহান উবাকা নাসানি অকরতৈ মর আঙুলির তালে
খানি গজে দুবগাসি নুনর পানিত্ মুর জাবুরিয়া বাসেইতাই উবাকা
না দেহুরি আহিগল দেহুরি মি, তিঐ অল যাউরিগা সরারেলর রাণীগ
তর কন্নুঙে হমেয়া জারহান যারগা,
ঔরে চা, সিলেট বর্ডাল লালয়া আরাকৌ দূরেইত্
মিঙাল এহান আহিগত্ত শেসেয়া তর ঠইগত,
খুনুগীয়ে তানুর পাখহানল হাপদিয়া দরেসি মরেউ।
তি মাত্, মরণ এপেই আয়া আকখুরুমতে মুরগ নঙেয়া থাইতই নাই?
টেইপাঙহান বুলিয়া চেইঙ মি
ঔহানল গরেৎত নিকুলেসু
গরেৎত নিকুলেসু বুলিয়া
হারৌহারে আট্টিঙ্গাহান ঙালসে
রইদহান ফিরালহার সাদে পাতালা অয়া পরেসে
পাহিয়া পলেই, জুনাক জিনজুনি হাবি
বুলে বুলে চাউরি টেইপাঙএহান
এতাহাবি হারৌর বিতরে তোর মেইথঙহান
ইমাম মামসে
বৌবরনর সাদে, আদারহানর সাদে
গরেৎত নিকুলিয়া মি কিসাদে গরআগৎ হমাসুহান
হারনাপাসু, সে সেয়াগ, ঈশ্বর
এপেইয়ৌ, তোর দুঃখ য়ারি হারৌতে কুরাং?
মরনর ছেয়াগ ডিগল অর, মিঔ
ডরপাউরি, বিতরে বিতরেদে এবাকা আরাক
আকখুরুম জিংতা অনি আহের, কনাকশৌর সাদে
গেটুক খেলানি নাগৈ, হামজির চুল
সিলয়া পরেসে রইদহানর রঙহান গারিগৎ
গসানির সালে।
আরাক আকখুরুম জিংতা অনির সালে
ঠইগৎ খৌরাঙ আহান, লেইরাঙহানর জিগর সাদে
মারূপ মাসাং নাগৈ, দলাদলি নাগৈ
শিংলুপ নাগৈ
ইমার উরুকহান পেইং বুলিয়া
এবাকাউ মনাউরি, আরাক জনম আহান, ইতাউ
নুয়া করে দেনে!
এবাকাউ মেয়েকগী পুড়ের, দেহৌরি
মেয়েকগী বুললেই তোর মেইথঙহান পুড়ের উহান
মি আংগান করে নুয়ারৌরি।
যে জিগৈ মেইথঙহান পুড়েরম উপেই
মোর মরণর কু’গ হাজেইতারা
ফুলর ডাল নাগৈ, আহির পানি নাগৈ
অন্থকপা ইঙ আহান, জুনাকর সাদে উঙহান
মেইথঙহান পুড়ের উহান মি দেহৌরি
ঔ জ্বিগৎ পুড়ের, হে মোর ইশ্ব্র, তোর সংসার হানৌ।
এইরুকহান না হাকরি
উপেই দৌ নেই
ডিগল নিংশ্বাগর সাদে বৌহানে মাত্ল
বেলি হমানির পিসে সেন্ধারাতি নেই
পুরিজেলেইর খংচেলর হাদিত্ পলেয়া আসে
নুয়া হপন আহান
কনাকর মেংশেলহান কুরাং মাংকরেসু মি,
মাতে নুয়ারতৌ
এইরুকহান কুরাং থইতু ?
থামপাল পিহি নেই ।
তেই মাতে পারলগ, কুরাংকার দৌ কুরাং থাইতারা
বৌহান সিলয়া যারগা সরারেলর গরেদে
এইরুক না হাকরিয়া মি
কিসাদে আলথক অইতৌ মালঠেপগত্ত ?
